Zwerfvuil is opnieuw een spannende misdaadthriller rond Liese Meerhout, de koppige, opgewekte en altijd lichtjes chaotische speurder. In vorige verhalen van Toni Coppers leerden we Liese reeds kennen als commissaris bij de Crim, de moordbrigade van Brussel. Eind maart 2012 laat Coppers haar in Stil bloed voor de eerste keer de hoofdstad verlaten om in Oostende het betere speurwerk te verrichten Met deze roman wordt Antwerpen het werkterrein van Lieses speurteam. Terwijl een kluwen aan misdaad zich langzaam voor de lezer ontvouwt, merk je in de nauwgezette beschrijvingen van pleinen, straten en buurten dat de auteur in zijn eigen vertrouwde omgeving ronddwaalt - Coppers woont in Tienen en Antwerpen.
Het is een gure nacht wanneer Liese ’s nachts wordt opgetrommeld voor het zoveelste lijk in haar carrière: een zwerver is met een fles geslagen en voor dood achtergelaten in de ‘Botanieken Hof’. Inspecteur Sofie Jacobs pikt Liese op om poolshoogte te gaan nemen. Samen met Michel Masson, de zakelijke maar begripvolle hoofdinspecteur, vormen zij en Liese de kern van de Antwerpse moordbrigade. Kort na de eerste vaststellingen loopt er nog een nieuwe melding binnen: in de buurt van het De Coninckplein is drugsverslaafde Kathy Debaere vermoord aangetroffen. Haar partner Dennis De Laet beweert haar gevonden te hebben, maar hij lijkt meteen ook verdachte nummer één, ware het niet dat hij een alibi heeft. De aard van verwondingen wijzen op een sterke dader en getuigen spreken over ‘een grote, zwarte gedaante in een cape’. De media werpt zich als een hongerige leeuw op het nieuws en de kranten hebben al snel een vette kluif aan de ongrijpbare ‘Schim’. Commissaris Meerhout doet er alles aan om informatie te verzamelen rond de twee slachtoffers en wint daarvoor het vertrouwen van landlopers en vrijwilligers van vzw Moeders voor kinderen. De dichtende zwerver Bart die samen met zijn hond Ovidius steeds in de buurt van de Groenplaats ronddoolt, geeft haar af en toe een bruikbare tip. Sinds Liese zich echter vastbijt in het onderzoek gebeuren er ook rondom haar vreemde dingen. Ze wordt het doelwit van angstaanjagende acties en verhuizen naast een van haar medewerkers dringt zich op. Er valt nog een derde slachtoffer: de mooie Sloveense Maja Chesnik, een luxehoer met een eigen erotische website, wordt levenloos aangetroffen in haar appartement in de Chicagoblok van het Europapark. Zij blijkt op identieke wijze vermoord te zijn als Kathy Debaere en dus zijn de speurders er quasi zeker van dat het om dezelfde dader gaat. Het komt er nu voor Liese op aan om zo snel mogelijk een link te vinden tussen de twee, of drie, moorden. Enig speurwerk leidt Liese in de richting van psychiater Braem. Haar ontdekking komt er echter te laat want hij verdwijnt spoorloos. Zou hij inderdaad aan een dissociatieve identiteitsstoornis lijden en de vermeende moordenaar zijn? Of heeft Liese het mis en komt er toch nog een wit konijn uit de toverhoed aan het einde van het verhaal? Misschien heeft de charmante politiearts Fabian Steppe wel iets te verbergen... Hoe het ook zij, Liese kan maar beter op haar tellen passen want één ding is alvast zeker: de Schim heeft ook hààr in zijn vizier genomen! [Anja Van Gasse]

Vierde deel van een serie rondom commissaris Liese Meerhout, die op haar verzoek van Brussel naar de moordbrigade in Antwerpen is overgeplaatst. Daar wordt zij geconfronteerd met een drievoudige moord, waarbij het de vraag is of het om een en dezelfde dader gaat. De moord op een drugsverslaafde vrouw, een zwerver en een Sloveense hoer – is dit werkelijk het werk van de ongrijpbare 'Schim', een grote, zwarte gedaante in een cape, zoals in de pers wordt beweerd? Liese probeert het onderzoek helder aan te pakken, maar onderwijl kampt zij met haar jeugdherinneringen en haar mislukte relatie –om nog maar te zwijgen over Mildred, haar stokoude Mini met eeuwige kuren. Wanneer zij dan ook nog hinderlijk wordt achtervolgd, lijkt de maat vol. Een vlot geschreven thriller met veel aandacht voor een levensechte karakterisering van de vrouwelijke commissaris en haar staf, en voor de couleur locale. Directe schrijfstijl met veel dialoog. De aandacht van de lezer wordt goed vastgehouden tot de verrassende ontknoping. Normale druk.