Van 2014 tot 2016 was de Vlaamse dichter, schrijver en regisseur David Troch (1977) stadsdichter van de stad Gent. De eerder uitgegeven bundel ‘Voor jou wou ik een huis zijn’* (2021) vormt een tweeluik met de thans gepubliceerde bundel ‘Een soort troost’. Beide bundels bevatten uitsluitend eenlettergreepgedichten, inmiddels de specialiteit van de Gentse dichter, die overigens ook een hekel heeft aan hoofdletters. Achtenzeventig gedichten waarvan de teneur door de dichter op de flaptekst plastisch wordt omschreven als : ‘wat rest er nog, als de wind wild om zich heen grijpt en je de grond op smakt? Wat rest er nog, als de grond geen grond blijkt te zijn? Wat rest er nog als je maar door de lucht tolt? Steekt storm op, richt dat heel wat aan. Storm blaast weg wat je kent, soms zelfs wie je bent. Storm blies de pen uit Trochs hand. Plots had de man van het woord geen taal meer. Wou hij de wind te slim af zijn, moest hij voet voor voet op zoek naar zin, naar grond, naar een soort troost’. David Troch, uitvinder maar ook waardig ambassadeur van de kracht van het eenlettergreepgedicht.